سروش نوشت ...جیب...

این روزها وقتی لباسهاتو می شورم  

توی جیبت پر از آدامس شکلات و گاهی چاپه  

اما امروز چشمهامو بستم و تصور کردم  

وقتی یه جوون شدی برا خودت داخل جیبهات چی پیدا می کنم ؟؟ 

کلی برات آرزوی خوب کردم پسرم..دوستت دارم.

ذهنم در آینه!

بابا خیلی برام سخته تشخیص اینکه تو زندگی چی مهمه چی اهمیت نداره.گاهی جابجا شدن این دو تا باعث فنا شدن آدم می شه! چیزایی که بهمون روحیه می ده ،مهر و محبت می ده ،عشق می ده رو مسخره می دونیم و چیزایی که آسایش رو ازمون می گیره ،دربندمون می کنه ،گرفتارمون می کنه ،بهش اینقدر اهمیت می دیم تا آرامش و خوشی رو ازمون بگیره!  

بابا زندگی حساب و کتاب داره! فرمول داره! هر آدمی یه سری ظرفیتها و ساختارها داره. چرا اینقدر بی خیال مادیات شدن ؟؟ و بعدش بالطبع مادی گرایی صرف! آخه هر تفریطی به افراط می کشه!  

چرا اینقدر حرمتهای هم رو له می کنیم؟؟ چرا اینقدر گاهی به هم اعتماد می کنیم که باورهامون لطمه بخورن!! ئ گاهی اینقدر بی اعتماد می شیم که دلبر رو دیو می بینیم !  

وای دغدغه هام مثل خودم قاطی پاطی شده!!!  

نگرانم! نگران عزیزایی که عادت دارن از یه سوراخ صدبار گزیده شن! عزیزایی که بیخودی به مردمی که نباید اعتماد می کنند و اکثر مواقع لطمه می خورن! عزیزایی که خیلی برام مهمن و متاسفانه نمی ذارن کوچیکترین نقشی تو پیدا کردن مسیر درست تری برای زندگیشون داشته باشم! عزیزایی که مهمترینها براشون مهمم تریناشون نیستن! عزیزایی که آسایش امروزشون و قربانش آسایش موهومی فردا می کنند!  

بابا بیاین یه کم با هم بهتر باشیم ! باورهامون رو نسبت به هم اصلاح کنیم همه چی درسته !! بابا به جای اینکه با متهم کردن هم همه چیزو خراب کنیم بیاین درس بگیریم که چیجوری همدیگه رو نرنجونیم ! بابا به خدا ما هممون همدیگه رو دوست داریم ! هممون هم آدمای خوبی هستیم ! بیاین  بیشتر عاشق هم باشیم ! بیاین تفاوتهامونو بپذیریم و همدیگه رو همیجوری که هستیم  دوست داشته باشیم !  

این شعرای به قول مریم خانوم ژشت نیسانی حضرت حافظ هم هر کدوم یه درس اساسی واسه زندگیمونه:

دمی با غم به سر بردن جهان یکسر نمی ارزد - که شادی جهان گیری غم لشکر نمی​ارزد

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است - با دوستان مروت با دشمنان مدارا 

بیا تا قدر یکدیگر بدانیم - که تا ناگه ز یکدیگر نمانیم

این شعر زیبای فروغ رو هم به همه کسایی که دوستم دارن - دوستشون دارم و حتی اونایی که دوستم ندارن تقدیم می کنم !

 نگاه کن که غم درون دیده ام                  چگونه قطره قطره آب میشو د
چگونه سایه ی سیاه سرکشم                اسیر دست آفتاب میشو د
نگاه کن
تمام هستیم خراب میشود
شراره ای مرا به دام میکشد
مرا به اوج میبرد
مرا به دام می کشد
نگاه کن
تمام آسمان من پر از شهاب میشود
تو آمدی ز دورها و دورها
ز سرزمین عطر ها و نورها
نشانده ای مرا کنون به زورقی
زعاجها،ز ابرها ، بلورها
مرا ببر امید دلنواز من
ببر به شهر شعر ها و شورها
به راه پر ستاره می نشانی ام
فراتر از ستاره می کشانیم
نگاه کن
من از ستاره سوختم
لبالب از ستارگان تب شدم
چو ماهیان سرخرنگ ساده دل
ستاره چین برکه های شب شدم
چه دور بود پیش از این زمین ما
به این کبود غرفه های آسمان ،
کنون به گوش من دوباره می رسد صدای تو
صدای بال برفی فرشتگان
نگاه کن که من کجا رسیده ام
به کهکشان ، به بیکران ، به جاودان
کنون که آمدیم تا به اوجها
مرا بشوی با شراب موجها
مرا بپیچ در حریر بوسه ات
مرا بخواه در شبان دیر پا
                           مرا دگر رها مکن !
مرا از این ستاره ها جدا مکن
نگاه کن که موم شب به راه ما
چگونه قطره قطره آب میشود
صراحی سیاه دیدگان من
به لای لای گرم تو
لبالب از شراب خواب میشود...
به روی گاهواره های شعر من نگاه کن
                               تو می دمی و آفتاب میشود....

سعید

قلب زیبا....

در جستجوی قلبِ زیبا باش نه صورتِ زیبا

زیرا هر آنچه زیباست همیشه خوب نمیماند

امـا آنچه خوب است همیشه زیباست . . . 

برهنه می آئیم ،  برهنه می میریم

با این همه عریانی ، هنوز قلب هیچکس پیدا نیست !

.